زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

عبدالله بن محمد مروزی (رویدادهای‌تاریخ‌اسلام‌ترمانینی)





عبدالله بن محمد مروزی، از شعرا و ادیبان قرن سوم قمری در عراق بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوصالح، عبدالله بن محمد بن یزداد بن سوید، ادیبی شاعر، فاضل و ممدوحِ شاعران بود. بحتری او را مدح کرد و مرزبانی در مدح او شعری در کتاب معجم الشعرا نقل کرده است.

۲ - نسب



پدرش محمد وزیر مامون بود که پس از کشته شدن اوتامش، وزیر المستعین بالله خلیفه عباسی شد و وزارتش سه ماه طول کشید. احزابِ هواخواه ترکان از وزارت او خشنود نبودند، زیرا او می‌خواست حساب دخل و خرج حکومت را منظم کند. بغای صغیر (سردار ترک) و طرفدارانش این‌کار را نپسندیده، بر او غضب کردند. لذا به ناچار در سال ۲۴۹ق گریخت و سامرا را به قصد بغداد ترک کرد. آن‌گاه ابوجعفر جرجرایی به جای او وزیر شد.
محمد بن یزداد مردی نامور و بلیغ بود و شعر هم می‌سرود. اصل این خاندان، خراسانی، و نیاکانشان زرتشتی بودند که اسلام آوردند و به خلفا پیوستند. پدر بزرگش نخستین کسی از این خاندان بود که مسلمان شد.

۳ - مدح ابن یزداد توسط بحتری



بحتری برای ابن یزداد مدیحه سرود. در بخشی از این سروده چنین می‌گوید:
پسران یزداد را که می‌بینی، گویا کریمانی همانند ابر باران زای بامدادی دیده‌ای. آنان، چون ستارگان درخشانند و عبدالله چون بَدر میانشان می‌درخشد.»
ابوصالح در سال ۲۳۰ق درگذشت.

۴ - پانویس


 
۱. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۸، ص۶۵۳.    
۲. ابن ابار، محمد بن عبدالله، اعتاب الکتاب، ص۱۶۵.    


۵ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۹۶.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.